Nowe odkrycia w paleornitologii

Czyli co piszczy w paleontologicznej "trawie" :)
Awatar użytkownika
Piotr G.
Sylurski akantod
Sylurski akantod
Posty: 162
Rejestracja: 17 lipca 2007, o 18:10
Lokalizacja: Warszawa

Nowe odkrycia w paleornitologii

Post autor: Piotr G. »

Wlaśnie ukazały się dwie nowe prace G.Mayra:

- A well-preserved second trogon skeleton (Aves, Trogonidae) from the middle Eocene of Messel, Germany
Gerald Mayr, Palaeobiodiversity and Palaeoenvironments ,online first, 2009;
- A small loon and a new species of large owl from the Rupelian of Belgium (Aves: Gaviiformes, Strigiformes)
Gerald Mayr, Paläontologische Zeitschrift , online first, 2009.

W pierwszej pracy Mayr opisuje nowy szkielet trogona ze śodkowego eocenu (ok. 47 Ma) Messel w Niemczech. Jest to nalepiej zachowany eoceński okaz z tego rzędu. Masillotrogon pumilio, bo o nim mowa, był oryginalnie opisany jako przedstawiciel rodzaju Primotrogon (Mayr, 2005) jednak ze względu na kilka zasadniczych różnic w osteologii wyznaczono dla niego nowy rodzaj. Masillatrogon różni się od Primotrogon przede wszystkim węższą przestrzenią miedzyśródręczną kości nadgarstkowo-śródręcznej i proporcjonalnie dłuższym palcem I (paluchem). Ta pierwsza cecha jest cechą plezjomorficzną (pierwotną) i potwierdza usytuowanie Masillatrogon poza kladem zawierającym Primotrogon i grupę koronną Trogoniformes (w tym trogony współcześnie żyjące). Odmienna budowa skrzydeł wśród gatunków wczesnych trogonów wskazuje też na to że ptaki te posługiwały się różnymi technikami lotu. Znaleziony okaz jest również kolejnym dowodem na to że trogony pochodzą z terenów Starego Świata.

Druga praca opisuje szczątki dwóch gatunków znalezione w formacjii Boom (pd. Antwerpia, Belgia), bogatej w skamieliny ptaków z przed 23-24 Ma (wczesny oligocen).
Pierwszy okaz to gatunek małego nura Colymboides (?) metzleri znany juz wcześniej z niekompletnego szkieletu znalezionego w Niemczech (Mayr, 2004). Okaz stanowią kości skrzydeł i obręcz kończyny piersiowej.
Drugi okaz Selenornis steendorpenis (Mayr, 2009) jest nowym gatunkiem dużej sowy wielkości samca puszczyka uralskiego (Strix uralensis). Okaz stanowią prawa kość stępowo-śródstopowa i dalsza cz. prawej kości piszczelowo-stępowej. Obie kości są połączone. Jest to najbardziej istotna skamieniałość w obrębie rodzaju Selenornis, znanego do tej pory jedynie z dalszej cz. kości stępowo-śródstopowej znalezionej w bliżej nieznanej lokalizacji w Quercy (pd-zach Francja).

Specjalne podziękowania dla Skreca i Dawida Mazurka za info!!!

Pozdrawiam
Piotrek
GW OTOP

Awatar użytkownika
skrecu
Jurajski allozaur
Jurajski allozaur
Posty: 1544
Rejestracja: 11 listopada 2007, o 20:04
Lokalizacja: Wrc

Post autor: skrecu »

szykuje się ciekawe zjawisko, bo springer wydaje nowy periodyk Palaeobiodiversity and Palaeoenvironments
(dawniej Senckenbergiana Lethaea),
a to muzeum opiekuje się stanowiskiem w Messel więc i prace będą dostępniejsze :)
"Somewhere, something incredible is waiting to be known" - C.Sagan

Awatar użytkownika
Piotr G.
Sylurski akantod
Sylurski akantod
Posty: 162
Rejestracja: 17 lipca 2007, o 18:10
Lokalizacja: Warszawa

Post autor: Piotr G. »

Nowe artykuły w Paleontological Journal Vol. 43
W numerze 2 (Marzec, 2009) ukazała się praca N. V. Zelenkova i E. N. Kurochkina:
Neogene phasianids (Aves: Phasianidae) of Central Asia: 1. Genus Tologuica gen. nov.
W numerze 3 (Maj, 2009) jej kontynuacja:
Neogene phasianids (Aves: Phasianidae) of Central Asia: 2. Genera Perdix, Plioperdix, and Bantamyx.

W pierwszej pracy autorzy opisują nowy rodzaj Tologuica z rodziny bażantowatych (Phasianidae). W obrębie rodzaju wyróżniono dwa gatunki: Tologuica aurorae i Tologuica karhui. Skamieniałości przypisane do obu gatunków zostały znalezione w lokalizacji Sharga (zach. Mongolia) i są datowane na śr. miocen.
Przedstawiciele rodzaju Tologuica wykazują mieszankę cech wymarłych rodzajów Palaeocryptonyx, Palaeortyx i Plioperdix oraz współczesnego rodzaju Coturnix. Budowa stopy sugeruje że przedstawiciele Tologuica mieli podobną ekologię do europejskiego rodzaju Palaeortyx i były to prawdopodobnie ptaki przystosowane do nadrzewnego trybu życia, w przeciwieństwie do naziemnych Coturnix i Plioperdix.

W drugiej pracy został przeanalizowany stary i nowy materiał kopalny przypisany do gatunków: Perdix margaritae, Plioperdix ponticus i Bantamyx georgicus.
Szczątki Perdix margaritae (Kurochkin, 1985) są znane z późnego pliocenu Republiki Buriacji (Rosja).
Gatunek Plioperdix ponticus (Tugarinov, 1940) jest znany z większej ilości skamieniałości znalezionych w Mołdawii i na Ukrainie (wczesny pliocen) oraz w Buriacji i pn. Mongolii (późny pliocen).
Bantamyx georgicus (Kurochkin, 1982) znany jest jedynie z materiału pochodzącego z Kirgis Nuur w Mongolii, datowanego na późny miocen.
Praca wnosi poprawki do diagnozowania ww. gatunków. Oprócz tego w pracy udowodniono że kość stępowo-śródstopowa z lokalizacji Pavlodar (Kazachstan; późny miocen) należy do rodzaju Palaeoperdix a nie Palaeortyx, jak sugerowano we wcześniejszych pracach.
Autorzy zwracają też uwagę że mała ilość neogeńskich bażantowatych z Azji jest szczegółowo porównana z neogeńskimi taksonami z Europy oraz ze współczesnymi gatunkami.

Pozdrawiam
Piotrek
GW OTOP

Awatar użytkownika
Piotr G.
Sylurski akantod
Sylurski akantod
Posty: 162
Rejestracja: 17 lipca 2007, o 18:10
Lokalizacja: Warszawa

Post autor: Piotr G. »

Jakiś czas temu wspominałem o pracy G. Mayra o trogonie z Messel. Została ona zamieszczona w czasopismie Palaeobiodiversity and Palaeoenvironments. Periodyk ten jest niczym innym jak dawnym Senckenbergiana Lethaea, a oprócz ww. artykułu znajduje się w nim cała masa innych, z których spora część dotyczy ptaków. Jest ich tak wiele że nie dam rady streścić ich wszystkich za jednym razem więc postaram sie to zrobic w kilku częściach.

Na początek praca która najbardziej mnie zainteresowała bo są w niej opisane dwa całkowicie nowe rodzaje ptaków:
The late Oligocene birds of the Crechy quarry (Allier, France),
with a description of two new genera
(Aves: Pelecaniformes: Phalacrocoracidae, and Anseriformes: Anseranatidae)
C. Mourer-Chauvire, D. Berthet, M. Hugueney

Artykuł opisuje znaleziska z kamieniołomu Crechy (Prowincja Allier, Francja), w którym znajduje się kilka warstw bogatych w skamieniałości ptaków. Warstwy te datuje się na późny oligocen. Większość znalezionych tam szczątków należy do tych samych gatunków które są znane ze słynnej lokalizacji Saint-Gerand-le-Puy (ta sama prowincja). Większość z tych ptaków to formy akuatyczne, które żyły prawdopodobnie na brzegach jeziora, które było tam w owym czasie. Odkryto tam również dwa nowe gatunki należące do dwóch nowych rodzajów.
Pierwszy z nich to mały kormoran Borvocarbo guilloti. Okaz składa się jedynie z proksymalnej cz. prawej k. kruczej. Kość ta jednak posiada kolisty w kształcie i wklęsły staw łopatkowy co różni rodzaj od wszystkich innych znanych nauce przedstawicieli rodziny kormoranów (Phalacrocoracidae).
Drugi gatunek Anserpica kiliani jest przedstawicielem rodziny bezpłetwców (Anseranatidae), która obecnie jest reprezentowana tylko przez jeden gatunek występujący na terenie Australii i Nowej Gwinei. Co ciekawe to już drugi odkryty w tym roku nowy rodzaj i gatunek tej rodziny. Na początku roku ukazała sie praca o gatunku Eoanseranas handae (Worthy et Scanlon, 2009), którego szczątki znaleziono w Australii.
Okaz należący do nowo opisanego rodzaju składa się z prawie kompletnej kości kruczej, która różni się kilkoma osteologicznymi detalami od innych przedstawicieli rodziny bezpłetwców (Anseranatidae).
W pracy opisane są również nowe znaleziska gatunków należących do kopalnej rodziny flamingów - Palaeolodidae. Znaleziono tam szczątki aż trzech gatunków należących do tej rodziny: Palaeolodus ambiguus (Milne-Edwards, 1863), Palaeolodus gracilipes (Milne-Edwards, 1863) i Palaeolodus crassipes (Milne-Edwards, 1863).
Inne znalezione tam skamieniałościi należą do : kuraka Palaeortyx brevipes (Milne-Edwards, 1869), kaczki Mionetta blanchardi (Milne-Edwards, 1863), chruściela Paraortygometra porzanoides (Milne-Edwards, 1869), nieokreślkonego gatunku płatkonoga cf. Phalaropodinae, dwóch gatunków mew (Larus elegans i Larus totanoides; oba Milne- Edwards, 1867-68), przedstawiciela rodziny jerzyków Procypseloides cf. ignotus (Milne-Edwards, 1871) oraz przedstawiciela rzędu wróblowych (Passeriformes), którego jednak szczątków nie udało się przypisać nawet do konkretnego podrzędu.
Nowe skamieniałości wnoszą ogromy wkład w wiedzę na temat ornitofauny późnego oligocenu zachodniej Europy.

Pozdrawiam
Piotrek
GW OTOP

Awatar użytkownika
hanys
Jurajski allozaur
Jurajski allozaur
Posty: 1012
Rejestracja: 24 lipca 2008, o 14:37
Lokalizacja: beWYRYhills

Post autor: hanys »

Piotr G. pisze:dwĂłch gatunkĂłw mew (Larus elegans i Larus totanoides; oba Milne- Edwards, 1867-68
Genus Laricola n. g.
Laricola MlĂ­kovskĂ˝, this paper [Type by original designation: Larus elegans Milne-Edwards, 1868.]
Diagnosis: A gull with relatively long hindlimbs and short forelimbs (in comparison with the modern Larus Linnaeus).
Species included: Laricola elegans (Milne-Edwards), and Laricola totanoides (Milne-Edwards).
tak jest w "Cenozoic Birds of the World, Part 1: Europe"

Awatar użytkownika
Piotr G.
Sylurski akantod
Sylurski akantod
Posty: 162
Rejestracja: 17 lipca 2007, o 18:10
Lokalizacja: Warszawa

Post autor: Piotr G. »

Hmmm. Ciekawe czemu autorzy nic nie wspomnieli o sugestiach Mlikovsky'ego. Jego argumenty brzmią sensownie.
Pozdrawiam
Piotrek
GW OTOP

ODPOWIEDZ